nauki przyrodnicze

См. также в других словарях:

• nauka — ż III, CMs. nauce; lm D. nauk 1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień, wyrażonej w sądach prawdziwych i przypuszczeniach; dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości» Nauka polska. Nauki filozoficzne,… …   Słownik języka polskiego

• przyrodniczy — «mający związek ze zjawiskami przyrody lub z naukami z zakresu przyrody; dotyczący przyrody, przyrodoznawstwa» Kółko przyrodnicze. Gabinet przyrodniczy. Wyprawa przyrodnicza do Afryki. Muzeum przyrodnicze. Okazy, zbiory przyrodnicze.… …   Słownik języka polskiego

• historia — ż I, DCMs. historiarii; lm D. historiarii (historiaryj) 1. «dzieje, proces rozwoju życia społecznego lub przyrody, przebieg wydarzeń; nauka o dziejach» Historia Polski. Historia Ziemi. Historia filozofii, nauki, sztuki, literatury. Znajomość… …   Słownik języka polskiego

• naturalny — naturalnyni, naturalnyniejszy 1. «właściwy naturze, przyrodzie, zgodny z prawami natury; utworzony, powstały, odbywający się bez udziału człowieka; niesztuczny, prawdziwy» Las, port naturalny. Miód, sok, tłuszcz naturalny. Naturalne środowisko… …   Słownik języka polskiego

• matematyzować — ndk IV, matematyzowaćzuję, matematyzowaćzujesz, matematyzowaćzuj, matematyzowaćował, matematyzowaćowany «ujmować, wyrażać coś w kategoriach matematyki, za pomocą metod matematycznych, przenosić do innych nauk pojęcia i metody stosowane w… …   Słownik języka polskiego

• rozkrzewić — dk VIa, rozkrzewićwię, rozkrzewićwisz, rozkrzewićkrzew, rozkrzewićwił, rozkrzewićwiony rozkrzewiać ndk I, rozkrzewićam, rozkrzewićasz, rozkrzewićają, rozkrzewićaj, rozkrzewićał, rozkrzewićany 1. «upowszechnić coś, uczynić bardziej znanym,… …   Słownik języka polskiego

• przyrodoznawstwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. przyrodoznawstwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} wiedza z zakresu wszystkich dziedzin przyrody; wszystkie nauki przyrodnicze {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ścisły — ściśli, ściślejszy 1. «mający spoistą budowę, złożony z części składowych dokładnie przylegających; gęsty, zbity, zwarty» Ścisła tkanina. Ścisłe drewno. Ścisły druk. przen. a) «o stosunkach łączących ludzi: poufały, zażyły, serdeczny» Ścisłe… …   Słownik języka polskiego

• szkoła — ż IV, CMs. szkole; lm D. szkół 1. «instytucja oświatowo wychowawcza, której zadaniem jest kształcenie i wychowanie; siedziba tej instytucji» Szkoła ogólnokształcąca, zawodowa. Szkoła męska, żeńska, koedukacyjna. Szkoła baletowa, górnicza,… …   Słownik języka polskiego

• zjawisko — n II, N. zjawiskokiem; lm D. zjawiskoisk 1. «to, co zaszło, co się wydarzyło, przejawiło, ukazało, fakt, zdarzenie; w teorii nauki: wszelki przedmiot postrzegania zmysłowego (fakt empiryczny)» Charakterystyczne, ciekawe, codzienne, częste, dziwne …   Słownik języka polskiego

• wykształcenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wykształcić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wykształcenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pewien zasób wiedzy, umiejętności,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień